تادالافیل 171596-29-5 برای درمان اختلال نعوظ در مردان

تادالافیل (Tadalafil، Tadalafil) دارای فرمول مولکولی C22H19N3O4 و وزن مولکولی 389.4 است. این دارو از سال 2003 با نام تجاری سیالیس (Cialis) به طور گسترده در درمان اختلال نعوظ مردان مورد استفاده قرار گرفته است. در ژوئن 2009، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تادالافیل را در ایالات متحده برای درمان بیماران مبتلا به فشار خون شریانی ریوی (PAH) با نام تجاری Adcirca تأیید کرد. تادالافیل در سال 2003 به عنوان دارویی برای درمان اختلال نعوظ معرفی شد. این دارو 30 دقیقه پس از تجویز اثر می‌کند، اما بهترین اثر آن 2 ساعت پس از شروع اثر است و اثر آن می‌تواند 36 ساعت دوام داشته باشد و اثر آن تحت تأثیر غذا قرار نمی‌گیرد. دوز تادالافیل 10 یا 20 میلی‌گرم است، دوز اولیه توصیه شده 10 میلی‌گرم است و دوز با توجه به پاسخ بیمار و واکنش‌های جانبی تنظیم می‌شود. مطالعات قبل از ورود به بازار نشان داده است که پس از تجویز خوراکی 10 یا 20 میلی‌گرم تادالافیل به مدت 12 هفته، میزان اثربخشی به ترتیب 67٪ و 81٪ است. بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که تادالافیل در درمان اختلال نعوظ اثربخشی بهتری دارد.

اختلال نعوظ: تادالافیل مانند سیلدنافیل یک فسفودی‌استراز انتخابی نوع ۵ (PDE5) است، اما ساختار آن با سیلدنافیل متفاوت است و رژیم غذایی پرچرب در جذب آن اختلالی ایجاد نمی‌کند. تحت تأثیر تحریک جنسی، نیتریک اکسید سنتاز (NOS) در انتهای اعصاب آلت تناسلی و سلول‌های اندوتلیال عروقی، سنتز نیتریک اکسید (NO) را از سوبسترای L-آرژنین کاتالیز می‌کند. NO گوانیلات سیکلاز را فعال می‌کند که گوانوزین تری فسفات را به گوانوزین مونوفسفات حلقوی (cGMP) تبدیل می‌کند و در نتیجه پروتئین کیناز وابسته به گوانوزین مونوفسفات حلقوی را فعال می‌کند و در نتیجه غلظت یون‌های کلسیم در سلول‌های عضله صاف کاهش می‌یابد و باعث می‌شود جسم غاری نعوظ به دلیل شل شدن عضله صاف رخ دهد. فسفودی‌استراز نوع ۵ (PDE5) cGMP را به محصولات غیرفعال تجزیه می‌کند و آلت تناسلی را به حالت ضعیفی می‌برد. تادالافیل تخریب PDE5 را مهار می‌کند و منجر به تجمع cGMP می‌شود که عضله صاف جسم غاری را شل می‌کند و منجر به نعوظ آلت تناسلی می‌شود. از آنجایی که نیترات‌ها دهنده NO هستند، مصرف همزمان با تادالافیل سطح cGMP را به میزان قابل توجهی افزایش داده و منجر به افت شدید فشار خون می‌شود. بنابراین، مصرف همزمان این دو در عمل بالینی منع مصرف دارد.

تادالافیل با مهار PDES عمل می‌کند. GMP تجزیه می‌شود، بنابراین مصرف همزمان با نیترات‌ها ممکن است باعث افت شدید فشار خون و افزایش خطر سنکوپ شود. القاکننده‌های CY3PA4 فراهمی زیستی تادانافیل را کاهش می‌دهند و ترکیب با ریفامپین، سایمتیدین، اریترومایسین، کلاریترومایسین، ایتراکون، کتوکون و مهارکننده‌های پروتئاز HVI ممکن است غلظت خون دارو را افزایش دهد. غلظت خون دارو باید تنظیم شود. تاکنون هیچ گزارشی مبنی بر تأثیر رژیم غذایی و الکل بر پارامترهای فارماکوکینتیک این محصول وجود ندارد.