ترلیپرسین استات برای خونریزی واریس مری
جزئیات محصول
| نام | ان-(ان-(ان-گلیسیل‌گلیسیل)گلیسیل)-8-ال-لیزینوازوپرسین |
| شماره CAS | ۱۴۶۳۶-۱۲-۵ |
| فرمول مولکولی | C52H74N16O15S2 |
| وزن مولکولی | ۱۲۲۷.۳۷ |
| شماره EINECS | ۲۳۸-۶۸۰-۸ |
| نقطه جوش | ۱۸۲۴.۰±۶۵.۰ درجه سانتیگراد (پیش‌بینی‌شده) |
| تراکم | ۱.۴۶±۰.۱ گرم بر سانتی‌متر مکعب (پیش‌بینی‌شده) |
| شرایط نگهداری | در جای تاریک، اتمسفر خنثی، در فریزر، زیر ۱۵- درجه سانتیگراد نگهداری شود. |
| ضریب اسیدیته | (pKa) 9.90±0.15 (پیش‌بینی شده) |
مترادف‌ها
[N-α-تری‌گلیسیل-۸-لیزین]-وازوپرسین؛ ۱۳۰:PN: WO2010033207SEQID:171claiMedprotein؛ ۱-تری‌گلیسیل-۸-لیزینوازوپرسین؛ Nα-گلیسیل-گلیسیل-گلیسیل-[۸-لیزین]-وازوپرسین؛ Nα-گلیسیل-گلیسیل-گلیسیل-لیزین-وازوپرسین؛ Nα-گلیسیل‌گلیسیل‌گلیسیل-وازوپرسین؛ Nα-Gly-Gly-Gly-Gly-۸-لیزین-وازوپرسین؛ ترلیپرسین، ترلیپرسین، ترلی‌پرسینا، ترلی‌پرسینوم.
توضیحات
ترلیپرسین، که نام شیمیایی آن تری‌گلیسیلیسین وازوپرسین است، یک داروی وازوپرسین مصنوعی جدید با اثر طولانی است. این دارو نوعی پیش‌دارو است که به خودی خود غیرفعال است. این دارو توسط آمینوپپتیداز در داخل بدن عمل می‌کند تا لیزین وازوپرسین فعال را پس از حذف سه باقیمانده گلیسیل در انتهای N آن، به آرامی "آزاد" کند. بنابراین، ترلیپرسین به عنوان مخزنی عمل می‌کند که لیزین وازوپرسین را با سرعت ثابتی آزاد می‌کند.
اثر دارویی ترلیپرسین، انقباض عضله صاف عروق احشایی و کاهش جریان خون احشایی (مانند کاهش جریان خون در مزانتر، طحال، رحم و غیره) است که در نتیجه جریان خون پورتال و فشار پورتال را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر، می‌تواند اثر غلظت رنین پلاسما را نیز کاهش دهد و در نتیجه جریان خون کلیوی را افزایش دهد، عملکرد کلیه را بهبود بخشد و میزان ادرار را در بیماران مبتلا به سندرم هپاتورنال افزایش دهد. ترلیپرسین در حال حاضر تنها دارویی است که می‌تواند میزان بقای بیماران مبتلا به خونریزی واریس مری را بهبود بخشد. این دارو عمدتاً در درمان بالینی خونریزی واریسی مورد استفاده قرار می‌گرفت. علاوه بر این، ترلیپرسین با موفقیت در کبد و کلیه نیز مورد استفاده قرار گرفته است. به طور کلی، احتمالاً نقش مفیدی در شوک مقاوم به درمان همزمان و احیای قلبی ریوی ایفا می‌کند. در مقایسه با وازوپرسین، اثر طولانی‌مدت دارد، عوارض خطرناکی از جمله فیبرینولیز و عوارض جدی در سیستم قلبی عروقی ایجاد نمی‌کند و استفاده از آن ساده است (تزریق داخل وریدی)، که برای مراقبت‌های حاد و حیاتی مناسب‌تر است. نجات و درمان بیماران بدحال.
