تریمترن به طور عمده در درمان بیماری های ادماتوس قرار گرفت

نمای کلی

Triamterene یک دیورتیک پتاسیم است که دارای اثر دیورتیک در حفظ پتاسیم و دفع سدیم شبیه به اسپیرونولاکتون است ، اما مکانیسم عمل متفاوت است. پس از مهار ترشح آلدوسترون با کلرید سدیم یا از بین بردن غده فوق کلیوی ، هنوز هم اثر ادرار دارد. محل عمل آن در لوله‌ی پیچیده دیستال است و باعث مهار تبادل یون های سدیم و پتاسیم ، افزایش دفع سدیم و کلر در ادرار و کاهش دفع K+ می شود. همچنین می تواند جذب مجدد Na+ و ترشح K+ توسط مجرای جمع آوری را مهار کند. اثر دیورتیک این محصول ضعیف است. هنگامی که در ترکیب با دیورتیک ها مانند تیازید استفاده می شود ، نه تنها می تواند اثر ناتریورتیک و دیورتیک دومی را تقویت کند ، بلکه عوارض جانبی ناشی از دفع پتاسیم دومی را نیز کاهش می دهد. علاوه بر این ، اثر دفع اسید اوریک نیز وجود دارد. استفاده طولانی مدت می تواند سطح اوره خون را افزایش دهد. این ماده عمدتاً برای ورم یا آسیت های قابل تحمل ناشی از نارسایی قلبی ، سیروز کبد و نفرییت مزمن استفاده می شود. همچنین می تواند برای بیمارانی که با هیدروکلروتیازید یا اسپیرونولاکتون بی اثر هستند استفاده شود.

اثر دارویی
این محصول یک دیورتیک پتاسیم است که به طور مستقیم از تبادل Na+-K+بین لوله دیستال و جمع آوری مجرای کلیه جلوگیری می کند و ضمن کاهش دفع K+، دفع Na+، Cl- و آب را افزایش می دهد.

نشانگر

این ماده عمدتاً برای درمان بیماری های ورم استفاده می شود. از جمله نارسایی احتقانی قلب ، آسیت سیروز کبد ، سندرم نفروتیک و آب و احتباس سدیم در طول درمان گلوکوکورتیکوئیدهای آدرنال. همچنین می تواند برای درمان ورم ایدیوپاتیک استفاده شود.

استفاده

یک دیورتیک ضعیف. اثر سریع و کوتاه مدت است ، دیورز 2 ساعت پس از تجویز خوراکی آغاز می شود ، در 6 ساعت به اوج می رسد و اثر 8-12 ساعت طول می کشد. از نظر بالینی برای ورم یا آسیت های قابل تحمل ناشی از نارسایی قلبی ، سیروز کبد و نفرییت مزمن استفاده می شود و همچنین برای هیدروکلروتیازید یا اسپیرونولاکتون مورد استفاده قرار می گیرد. موارد این محصول عملکرد از بین بردن اسید اوریک را دارد و برای درمان نقرس مناسب است.